Gniew Aniołów cz. III

- Pójdę po papierosa. - Kobieta wstała. Była bardzo szczupła i wysoka. Miała krótko przystrzyżone włosy, jak mężczyzna. Właściwie z tyłu wyglądała jak facet.
Po chwili wróciła z paczką w dłoni. Wyjęła wolno jednego, pudełko wydało chropowaty dźwięk prześlizgującej się po nim zapałki. Zapach siarki... Dym. Cisza. Kobieta wolno i głęboko zaciągnęła się papierosem. Wydawało się, że ta czynność przez chwilę przyniosła jej ulgę. Wzrok padł na Annę.
- O nic mnie nie pytaj. Będę mówić sama.
- Dobrze. - Anna nerwowo skinęła głową.
Znowu cisza, przerywana wydmuchiwanym dymem. Anna czuła, że chce uciekać. Teraz, natychmiast, póki nie jest jeszcze za poźno. I wtedy ...
- Mieszkaliśmy w Jamaracie. - Kobieta wycedziła wolno i spokojnie. - Miałam 20 lat, kiedy idąc ulicą, odnalazłam swojego mężczyznę. Szłam chodnikiem, popijając zmrożoną oranżadę. Był taki upał jak dziś. Rozgrzany asfalt rezonował z powietrzem, sklejał czubki butów. A więc szłam, kiedy on zaszedł mi drogę. Uśmiechnął się do mnie wysyłając zaproszenie. Spojrzałam w jego błękitne oczy. W ułamku sekundy wypowiedziały mi całą prawdę o nim i całą prawdę o mnie. Przeznaczenie. To był ten nieodgadniony rewers mej duszy. Jeśli nie odnajdziesz go w życiu, jesteś skazana na wieczną tęsknotę. Ja miałam szczęście. - Milczenie. Cisza. Kobieta wzięła drugiego papierosa. Wyjęła wolno , pudełko wydało chropowaty dźwięk prześlizgującej się po nim zapałki. Zapach siarki... Dym. Cisza.
Stalowe oczy spojrzały wprost na Annę. Teraz dreszcz z kregosłupa skoczył na kark, uderzył w mózg i wrócił na dół do miednicy. Strużka potu osunęła się ze skroni na kolano, zostawiając na jeansach plamę.
- To był wczesny poranek, dziesięć lat później. - Marika mówiła dalej. - Ciepło. Białe ściany sypialni odbijały słoneczne światło. Dłonie mojego męża oplatały moje ciało, chroniąc przed nagłym przebudzeniem. Słyszałam moje dzieci. Chyba bawiły się w pokoju obok.
- Wtedy... - Kobieta zadławiła się ostatnim słowem. Tak jakby wyraz wibrujący w powietrzu, nagle zawrócił i z całej siły wepchnął się w jej gardło, rozrywając krtań. Anna myślała, że z oczu Mariki popłyną łzy. Ale, nie ... Padły kolejne słowa. Ich ostrza wbijały się jej co raz głębiej w przełyk.
- Wtedy poczułam potworny ból. Przeszywał mój mózg, oczy... Sparalizował każdy włos. Wybuchł w uszach. Potem... Potem nastąpiła cisza wypełniona przerywanym świsto - piskiem. Ale nie wiem, czy to się działo w głowie, czy jedno z nas po prostu jęczało.
Cisza. Marika znowu przerwała. Cisza. Sięgnęła po trzeciego papierosa. Wyjęła wolno , pudełko wydało chropowaty dźwięk prześlizgującej się po nim zapałki. Zapach siarki... Dym. Cisza.
- To była bomba. Eksplodowała tuż przy naszym domu. Szkła i gruz obsypały mi twarz. Nasze ciała spopielały od pyłu. Kolejny dźwięk jaki dobiegł mych uszu, to płacz... Nie, to taki jęk zmieszany ze skowytem. Moje dzieci... Leżały na podłodze, ogłuszone wybuchem. Z ich uszu wypływała krew. Mój syn miał trzy latka. Wielki odłamek szkła wbij się w jego małą, delikatną nogę. Płomienna, czerwona ciecz sączyła się spod ostrza. Jego usta... Usta zamarły w przeraźliwym okrzyku, którego nie można było usłyszeć...
Cisza. Cisza. Cisza.
(...)
- Córka była chyba nieprzytomna... - Twarz Kobiety gwałtownie opadła w dół. Na czole pojawiły się bruzdy. Papieros w dłoni prawie dogasał, ale przykleił się do palca. Żar wolno wgryzał się w ciało. Kobieta nawet nie zwrociła na to uwagi. Anna nie mogła znieść dłużej tego widoku. Poderwała się, by zabrać nieruchomej Kobiecie niedopałek.
- Usiądź!- powiedziała Marika.
" Byłem w umyśle Anny. Czułem jej strach. Mocne uderzenia serca. Jak ci ludzie mogą żyć z takim uczuciami. Ciekawe, czy można się bać jeszcze bardziej, znaczy, chodzi mi o to, czy strach ma gradację. A jeśli tak, to gdzie jest jego granica? A jeśli... Jeżeli jest granica strachu, to co jest poza nią?"
Anna siedziała nieruchomo na przeciw Kobiety. Drżała. To było krępujące. Próbowała to ukryć. Chciało jej się płakać. Tak bardzo chciała płakać. Nie mogła jednak tego zrobić Marice. Strużka potu osunęła się wolno po skroni i spadła na jeansy, robiąc kolejną plamę.

CIĄG DALSZY NASTĄPI ...