Chleb staropolski

Minęło kilka dni. Myślę, że zakwas jest już gotowy. Powinien mieć kolor cafe latte, lekka pianke na powierzchni, konsystencję gęstej śmietany i zapach sfermentowanego piwa zmieszanego ze spleśniałym chlebem - ale taki delikatny. Zakwas, który pozostanie nie zuzyty, wstawiamy do lodówki i tam moze lezeć spokojnie czekając na kolejny wypiek. Takim zakwasem mozemy szczepic nowy, młody, co przyspieszy proces pączkowania drozdzy. To znaczy, robimy świezy zaczyn i do niego dodajemy szklankę, dwie starego. Po 3 dniach juz powinien byc gotowowy. Czasem juz po dwóch. Powrocmy do chleba. Jego zapach wypełnia mój umysł. Za każdym razem kiedy czuję zapach pieczonego chleba, cos w srodku mnie porusza. Mój chleb roztacza teraz swą piekną woń. Objał nim kolejno wszystkie pokoje, wyszedł cichutko na ogród i zapukał do sąsiadów. Zapach przywołuje dzieciństwo... Widzę ulicę Sienkiewicza we Wrocławiu, właśnie z hukiem zatrzymuje się niebieski tramwaj. Wysiada z niego mała dziewczynka z dwoma warkoczami do pasa. Idzie odziana w granatowy faruszek z wykrochmalonymi, bialymi kołnierzami. Na plecach dźwiga tornister, skórzany i ciężki. Ale przecież wysiadła przystanek przed domem... O niegrzeczna dziewczynka. Wkłada rękę do kieszeni i grzebie. W końcu uradowana znajduje monetę. Chwile wahania między cukiernią Pączuć, gdzie robiono najlepsze paczki w mieście a piekarnią. Zapach chleba sparaliżował ulicę. To ostatecznie przesądziło o wyborze. Dziewczynka idzie do piekarni, pomimo dlugiej kolejki. Właśnie wyrzucono chleb z pieców. Stoi 30 minut, kiedy dostaje piekny, okrągły bochen staropolskiego chleba. Jest gorący, parzy. Zaczyna obgryzać piętkę, choć usta pieką od jego ciepła. NIe mogła się powstrzymać. Wchodzi do domu. Babcia marszczy złowrogo brwi na widok obgryzionego chleba. Nie lubi, kiedy tak go poszarpie, coś pokrzykuje z kuchni. Wie, że na nic się to zda. Jutro znowu wrócę ze szkoły z chlebem. Będzie caly poobgryzany, jak ten z dzisiaj, bo ta dziewczynka to ja. Po chwili złość przechodzi babci. Obiera ziemniaki i śpiewa: Wieczóra zapada, juz noc niedaleko Srebrzy się Odra, najmilsza ma rzeka i płynie z piosenką do ciebie Mkna po szynach wrocławskie tramwaje, przez wrocławskich ulic sto Tu przechodnia usmiechem witają dzieci i kwiaty i kazdy dom... Maria Koterbska ZANIM ZABIERZECIE SIĘ ZA CHLEB, POSŁUCHAJCIE, JEST NA WCZESNIEJSZYM POŚCIE. BABCIA, JEJ ULUBIONA PIOSENKA I PACHNĄCY CHLEB. TERAZ TAŃCZĄ WALCA W MOJEJ KUCHNI RAZEM ZE WSPOMNIENIAMI... No dobra zabieramy się za chleb. POTRZEBUJEMY: - 2 i pół do trzech szklanek zakwasu żytniego ZACZYN Zakwas plus szklanka maki żytniej, najlepiej typ 2000, jesli nie macie może być 720 CIASTO - 200 g mąki żytniej- jak wyżej - łyzka soli - olej lub smalec do wysmarowania blachy - kto lubi, kminek, też jedna łyżka Przepis, ktory Wam podaję, to tradycyjny, polski chleb, jaki wypiekano przez wieki. Oczywiście pewne drobne modyfikacje następowały w rożnych regionach a to ktos wlał maslanke zamiast wody, a to część mąki zastapił ziemniakami. Ale to innym razem. Ten chleb będzie staropolski, wypiekany według dawnej metody. Trzeba do tego cierpliwości bo cały proces może potrwać do 3 dni. Ale efekt zwala z nóg. Jesli za pierwszym razem się nie uda, nie poddawajcie się. Upieczenie chleba bez drożdży ze sklepu to prawdziwa sztuka a właściwie majstersztyk. Z zakwasu i jednej szklanki mąki robimy zaczyn, najlepiej w misce. Mieszamy dokładnie, aby nie było grudek. Przykrywamy ściereczka i odstawiamy w ciepłe miejsce ( np. na kuchenny okap) na 24 godziny. Następnego dnia dodajemy do zaczynu 3-4 szklanki letniej wody, 4 szklanki mąki Informacja potrzebna w końcowym etapie, jeszcze nie tu, ale ważna: jeśli ciasto jest za luźne, więcej mąki. Musi mieć konsystencję gęstego, ale nie zbitego ciasta. I uwaga, nie przeraźcie się, ale to ciasto lepi się i przypomina glinę. " I wziął glinę i ulepił człowieka..." Dobrze wyrabiamy. Kto ma porządny mikser niech miksuje, będzie łatwiej a wtedy na pewno wyrośnie. To wyrabianie jest trudne ręcznie, a zbyt słabe wyrobienie ciasta powoduje, że wychodzi zakalec. Ja wyrabiam ręcznie, bo nie mam miksera z hartowanej stali. Wyrobione ciasto posypujemy mąką i znów odstawiamy w misce, przykryte ściereczką na kiklanaście godzin. Powinno podwoić objętość. Po tym czasie dodajemy resztę mąki i wyrabiamy, ręcznie 15-20 minut mikserem 5-8, aż bedzie sprężyste i gładkie. Tu przyda się informacje z góry strony odnośnie konsystencji. Dodajemy w trakcie zagniatania sól i kimnek. Formujemy kulę i znowu odstawiamy na około 45 minut do wyrośnięcia i żeby odpoczęło. Przygotowujemy formę, smarujemy olejem lub smalcem. Forma może byc okragła lub podłuzna, ważne, żeby wypełnić ja ciastem do polowy, bo inaczej chleb wyrośnie "uciekając z foremki". Odstawiamy na 40 minut az troche podrośnie w foremce. Delikatnie nacinemy jego skórkę ostrym nozem w kratke, lub w zdłuz. To sprawi, ze nie będzie pękał w trakcie piecznia a wzór na skórze doda mu urody. Nagrzewamy piekarnik do 210 stopni, smarujemy chleb ciepłą wodą - pędzelkiem. Bierzemy spryskiwacz do kwiatów, pryskamy po piekarniku i wkładamy chleb. Co jakiś czas powtarzamy oprysk. Chleb potrzebuje wilgoci w piekarniku. Jeżeli nie macie spraya, to na dole piekarnika ustawcie wodę w naczyniu, aby wytwarzała parę. Pieczemy chleb około godziny, ale pod kontrolą. Jeżeli jego skórka zbyt mocno zacznie się przypiekać trzeba zmniejszyć temperaturę do 190 stopni. Chlem musi miec złotą skórkę. Po wyjęciu z pieca nie wyrzucać od razu z formu, bo oklapnie! Czekamy, aż będzie letni. Wtedy delikatnie przedładamy go na deską. Studzimy. Przechowujemy najlepiej w lnianym lub bawełnianym woreczku w chlebaku. Powinien być smaczny do 7 dni! SMACZNEGO! Prosze, jeżeli ktoś podejmie sie wypieku, który nie jest łatwy, ale to wielka frajda, niech napisze, jak poszło. Jeżeli właczycie chlebowi w czasie rosnięcia Wrocławske Tramwaje mojej babci, urośnie jak na drożdżach :) BYWAJCIE ZDROWI I CHLEBOWI.

Zakwas na chleb naszych przodków

Ten wpis pochodzi z ubiegłego roku, stali czytelnicy zapewne go znają, nowi może nie, dlatego postanowiłam powrócić do niego. Główny powód, to rozpoczęcie nowego cyklu: "Chlebem pachnące...". To dobry czas na poświęcenie uwagi chlebowi, ponieważ kończą się wlaśnie żniwa, magiczny rytm przyrody, powtarzany przez czlowieka od tysięcy lat, znów się wypełnia. Złote, dojrzałe kłosy, symbol życia, płodności... ZACZNIJMY OD POCZĄTKU CZYLI JAK ZROBIĆ ZAKWAS NA CHLEB? Uwierzycie, że chleb powstanie z samej mąki i wody. Ja jak to usłyszałam, to stwierdziłam, że to niemożliwe. No jak? Jak wyrośnie? A drożdże? Przecież jak zmieszam samą mąkę i wodę to będzie zakalec. Długo nie mogłam się przekonać, prawie rok czasu, aż pewnego dnia stwierdziłam, że ok, podejmę to ryzyko i przeprowadzę doświadczenie na chlebie jeśli chleb z tego wyjdzie. Tajmnicą tego chleba jest ożywienie martwej materii, choć przecież woda nie do końca jest martwa, patrząc przez pryzmat mikroskopu. Najpierw trzeba w słoiku stworzyć życie, czyli zakwas używając tylko mąki i wody ze szczyptą soli: Zakwas na chleb naszych przodków Szklanka mąk żytniej gruboziarnistej 3 szklanki letniej wody łyżeczka soli W szklanym naczyniu łączymy składniki i mieszamy tak długo, aż nie będzie grudek. Przykrywamy ściereczką i odstawiamy na siedem dni w ciepłe miejsce. Ale to nie wszystko. Codziennie rano i wieczorem zawasu należy doglądać niczym niemowlęcia. Rano wrzuamy garć mąki i mieszamy. Wieczorem tylko mieszamy. I tak codziennie. Już trzeciej doby zobaczycie, jak w szklanym naczyniu budzi się życie. Wszystko zacznie pączkować, najpierw nieśmiało wybudzone z letargu życie, by pod koniec tygodnia żyć pełną gębą. Może wyda się to dziwne, ale pierwszy raz, kiedy zobaczyłam jak ożywa zwykła mąka i woda, wzruszyłam się. Dotarło do mnie, że życie jest wszędzie, dookoła nas. Bierzesz tylko mąkę i wodę i struna drży... Zrozumiałam też, dlaczego kult chleba jest tak ważny w wielu kulturach. Bo jest w tym jakiś boski cud stworzenia. Możesz nie mieć nic, ale wystarczy trochę wody i zmłucone ziarno, by wykarmić rodzinę. Chleb... Podstawowy pokarm biednych i bogatych, symbol i ikona wielu kultur. Sam proces jest łatwo wytłumaczalny. Po połączeniu mąki i wody ożywione zostają dzikie drożdże, które zahibernowane są w mące a okładniej na ziarnach zbóż. Tak w ogóle drożdże są wszędzie. Na skórkach owoców, wszystkich! Dlatego robiąc wino najczęściej nie myje sie owoców, żeby nie usunąć dzikich drożdży. I tak powstaje zakwas na chleb. Z tego zakwasu za tydzień wyrośnie wspaniały, zdrowy chleb. NIe wzdymający, wyprodukowany całkowiecie naturalnie w zaciszu naszej kuchni. Ale to już będzie w przyszłym roku. Więc wszystkiego najlepszego! Oby się spełniło!!! Obyśmy nie pominęli cudowności, które nas otaczają. Świat jest niezwykły a co dopiero musi się dziać na poziomie kwarków i kwantów??? O rany.