Czym bliżej świąt tym bardziej powracają do serca mego bliscy, którzy odeszli... Na moim stole każdego roku stoi zastawa, puste nakrycie dla tych, którzy nigdy już nie przyjdą i dla tych, co nie mają dokąd pójść. Tej tradycji nauczła mnie moja babcia. Zawsze stawiała pusty talerz na wigilijnym stole a ja malutka, pytała, ale po co???
- Ten talerz jest miejscem wspomnienia ludzi, którzy nas opuścili i nadzieją dla zagubionych. Oni w każdej chwili mogą zapukać do drzwi.
"Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy".
" ODCHODZI..."
stary zegar myśli stare
skonały ideały
odchodzą cienie
rzędami ścianami
stare dlonie
błądzą w dotyku
ciepłymi zimnymi
palcami
tną oddech
wspomnieniami
tylko one pozostały
i ten zegar
stary
co przestał chodzić
przed własnymi
wspomnieniami
odchodzą cienie
rzędami ścianami
idą ku światłu
do życia
i stało się mgnienie
odeszło
wolno
lśnieniem
cieniem
rzędami
ścianami
wspomnieniem
11.05.2003. Izabela S.
Dla mnie to też czas rozmyślania i przywoływania wspomnień. Tylko tych dobrych, ciepłych, niezwykłych... I nieodmiennie zapalają mi uśmiech na twarzy. Ci, którzy odeszli, żyją przecież życiem nieustannym. W nas...
OdpowiedzUsuńŁzy po stracie bliskich nie muszą być złe. One po prostu są. I te wspomnienia są piękne. Nie ma we mnie buntu, wiem, że zycie jest tylko życiem.
OdpowiedzUsuń... oni żyją. Tak długo jak długo trwa pamięć o nich:) Serdeczności...:)
OdpowiedzUsuń