Śledzie marynowane klasyczne

Oto Pan Śledź, zapomniany, w wielu państwach uważany za kulinarne okropieństwo. Po prostu traktują go jak bękarta w świecie kulinariów. Poza Skandynawią, gdzie króluje na stołach a jadany bywa tam również na surowo. No i w Polsce znany jest ten nasz bałtycki śledzik, który lubi pływać.
Śledź jest ważnym elementem mojego życia. Ja wprost uwielbiam śledzie, a jak mnie coś napadnie to potrafię zjeść furę tych niepozornych rybek.  I taką to mam historyjkę śledziową z czasów swojego narzeczeństwa. 
A no było to tak:
Znaliśmy się jakieś pół roku, może osiem miesięcy. Bon ton, bułka przez bibułkę... Jesteśmy na Półwyspie Helskim i radośnie podążamy by popływać na windsurfingu w Zatoce Puckiej. Słońce cudne, niebo błękitne a miłość w pełnym rozkwicie. Wysiada pańcia w obcisłych szortach z dekltem prawie na zewnątrz ( bez złudzeń, chodzi o autora tekstu, który dziś zaczyna już mieć zwiotczenie tkanki ;- ), skóra brązowa, pachnąca morzem, wabi turystów. Biegnę więc tropem zapachu... Staję jak wryta, bo w małej budce przy szosie wiszą jeden koło drugiego, gorące, brązowe, pachnące Bałtykiem sledzie. Skóra brązowa, dekolt na wierzchu, tylko obcisłych szortów brak. Wpadłam w pułapkę głupia turystka!

- Może łososia kochanie? Chcesz kawałeczek?- pyta mnie mój oblubieniec.
Ja milczę a w oczach dwoją mi sie i troją gorące śledzie. NIe zwracając uwagi na zaczepki przyszłego męża przemawiam wtem do ekspedientki:
- Kurczę... Ja bym chciała pół kilograma tych śledzi!
- Śledzi?!- krzyczy mój przyszły - Śledzie nie! Weź halibuta, albo łososia, albo... Albo węgorza. Nie bierz śledzi. One śmierdzą.
- To ja poproszę kilogram.
Wsiadamy do auta a "okropna woń ryby" nie pozwala mi się skupić.
- Przepraszam Cię kochanie, ale ja już nie wytrzymam. - Rozrywam woreczek pełen śmierdzących niektóym ryb i zaczynam je pożerać.
- Rany!- krzyczy narzeczony- Dlaczego ty nie wypluwasz ości?
- Po co? Są miękkie i bardzo smaczne.
- Udławisz się!
- Udławię się jak mi powiesz, że...

Reasumując zjadłam kilogram śledzi w ciągu godziny, poszłam pływać na deskę a potem zjadłam jeszcze trzy smażone śledzie na obiad. Tak głęboka miłośc łączy mnie z tą rybą. Maciek przestał komentować tę sytuację, miał oczy jak ping-pong. Śledzie, śledzie,śledzie. Mówi, że zawsze mnie będzie z nimi kojarzył. I ma nadzieję, że miłość do nich jest wymierna w stosunku do niego...

A więc śledzie:

6 połówek  filetów śledzia ( czyli 3 całe)
3 nieduże cebule pokrojone w półksięzyce
1/3 szklanki octu ( 10%)
szklanka wody
2-3 łyżeczki cukru
6 ziaren ziela angielskiego
1/2 łyżeczki gorczycy
5 ziarewn pieprzu czarnego
4 rozgniecioe goździki
2 liście laurowe

Śledzie kroimy w paski o szerokości około 3 cm. Cebulę obieramy i przekrajamy na pół. Teraz szatkujemy ją w pół księżyce. Wkładamy śledzie do słoika na przemian: warstwa śledzi i warstwa cebuli. Ocet, wodęi przyprawy zagotowujemy i studzimy: NIE WOLNO GORĄCYM ZALEWAĆ ŚLEDZI, BO SIĘ ROZPADNĄ.  Ostudzoną marynatą zalewamy śledzie w słoiku. Wstawiamy do lodówki. Czas marynowania minimum 48 godz. Najlepsze są po tygodniu. Możemy je podawać polane śmietaną.
Dobra rada: Kupowane śledzimają różny poziom zasolenia. Zanim cokolwiekm zrobicie z nimi, kawalek śledzie spróbujcie. Jeśli jest słony, trzeba go wypłukać pod wolnym strumieniem wody. I znów spróbujcie. Jeśli teraz nie jst za słony, to nadaje się do marynaty.
Pozdrawiam Was serdecznie i dziękuję Maurze za miły gest. Przywiozła mi dziś trawę cytrynową do pracy. Takie gesty wywołują radość. Maura! Serdeczne z\dzięki. Świat składa się z drobiazgów, takich właśnie miłych.