Grzybki marynowane i leśne opowieści

Sezon jesiennych przetworów otwarty. Od dziecka uwielbiam jeść grzyby w każdej postaci a na dodatek je zbierać. Poszukiwanie grzybów w lesie mnie wycisza. A każda kolejna czapka wystająca spod igliwia raduje. Nie wiem czemu a zbieranie grzybów kojarzy mi się z czymś bajkowym, przysłowiowym Grzybkiem Muchomorkiem, co to przyjaźnił się z zajączkiem. Kiedy wchodzę do lasu nie straszne mi kleszcze i pająki, zew grzybowy jest silniejszy... Wzywa mnie las niczym wilka... Co ciekawe nie gubię się w lesie, nie wiem jak to się dzieje, ale ja zawsze wiem w którym kierunku wracać, nawet jak długo kluczę w gęstwinie robiąc wiele kilometrów. No to się tak rozmarzyłam, bo w tym roku nawet jeden raz nie byłam na grzybach z powodu braku czasu.

zdjęcie pochodzi: http://commons.wikimedia.org/

:( A lasy w zasięgu ręki. Kto lubi grzybki, temu podaję mój od lat sprawdzony przepis na marynatę. Mój ślubny tak nie cierpi zapachu gotującego octu, że zawsze ucieka z domu, kiedy robię zalewę do grzybów. No, ale za to jest pierwszy do jedzenia ich. Wtedy to muszę chować słoiczki z leśnym skarbem, bo Wielkanocy nie doczekają. MARYNOWANIE Potrzebujemy: - 1 kg grzybów leśnych: podgrzybek, prawdziwek, rydz, kurka, gąska (zielonka), opieniek, kozak (koźlarz), maślak, sitak, borowik Raczej unikamy mieszania gatunków, w każdym słoiku powinien być jeden - 2/3 szklanki octu spirytusowego 10 %, połączonego z dwiema szklankami wody - 2,3 płaskie łyżki cukru -4 listki laurowe - 6-7 ziaren ziela angielskiego - dwie płaskie łyżki ziaren białej gorczycy - jedna marchewka - jedna biała cebula Płyny wlewamy do garnka, łączymy z cukrem. Podgrzewamy i próbujemy czy jest odpowiedni w smaku, to znaczy musi być słodko-kwaśny. Jeżeli jest zbyt mało kwaśny dodajemy ocet, ale bardzo ostrożnie, najlepiej łyżką do zupy. Jeśli smak jest już zrównoważony zagotowujemy i wrzucamy przyprawy: liście, ziele i gorczycę. W osobnym garnuszku gotujemy marchewkę (na w pół miękko), cebulę kroimy w półksiężyce. Grzyby dokładnie oczyszczamy z igliwia i ziemi, potem solidnie je kąpiemy pod bieżącą wodą i wrzucamy do wrzątku, osolonego jedną czubatą łyżeczką soli. Gotujemy 20-30 minut, odcedzamy. Zagotowaną marynatę studzimy. Ugotowaną marchewkę kroimy w talarki. Słoiki do marynaty albo parzymy wrzatkiem, albo dokłdnie umyte przecieramy sciereczką namoczoną w spirytusie. Chodzi o to, by dokładnie odkazić naczynia do marynowania, bo jakakolwiek bakteria, lub inne zanieczyszczenie może sprawić, że grzybki się popsują. Do gotowych słojów wkładamy na dno trochę cebuli, 2,3 talarki marchewki, na to kładziemy grzyby, delikatnie upychajac je ręką w słoiku (ale nie za mocno), na górna warstwę grzybów znowu kładziemy plastry cebuli i marchewki. Kiedy słoje są wypełnione, zalewamy letnia marynatą i po równo do każdego wkładamy po kilka ziaren gorczycy i ziela oraz liście laurowe. Pasteryzujemy. Wystarczy na dno głębokiego garnka położyć ścierkę do gotowania, na niej ułożyć słoje tak by nie stykały się ściankami i nie dotykały garnka, bo pękną. Jeżeli się nie mieszczą trzeba wziąc więcej garnków. Gotujemy weki około 15 minut w temperaturze 90 stopni C. Gorące ukladamy do góry nogami, czyli wieczkiem do spodu, najlepiej na kocu, przykrywamy i zostawiamy do wystudzenia. Chłodne słoiki obracamy i sprawdzamy wieko. Jak już pisałam wklęsła pokrywa oznacza, że wek "złapał" - jak mawiała moja bacia. SUSZENIE GRZYBÓW Do suszenia grzybów nadają się takie gatunki jak: prawdziwek, podgrzybek, koźlarz, borowik. Nie nadają się wszystkie grzyby blaszkowe a więc kurki, gąski, rydze, opieniek ani kania. Kania najlepsza jest smażona na maśle. MROŻENIE NA SUROWO Niektóre gatunki grzybów można zamrażac bez uprzedniego obgotowywania. Będą świetne zimą na grzybową zupę. Takie gatunki to: prawdziwek, podgrzybek, kozak, borowik, kurka i rydz. Pozostałe należy gotować 30 minut przed zamrożeniem. RADA: Jeżeli nie znacie się na zbieraniu grzybów, nie radzę z ich atlasem lub ksiązką-przewodnikiem iść na grzyby. NIe da się zebrać grzybów jadalnych patrząc na zdjęcia, ponieważ te same gatunki w zależności od rodzaju podłoża i leśnej roślinności mogą mieć różne barwy. Taka zabawa to raczej rosyjska ruletka. Lepiej kupić sobie grzyby w sklepie, lub na targowisku i to od licencjonowanego grzybiarza ( musi mieć uprawnienia). Grzyby są wspaniałe i to naprawdę delikates w kuchni świata, ale może być bardzo niebezpieczny, kiedy nie znamy się na gatunkach grzybów. Tego raczej uczy się z pokolenia na pokolenie, trzeba kilka lat zbierać grzyby ze znawcami, by bezbłędnie odróżnić na przykład szatana od prawdziwka, czy podgrzybka. Bywają identyczne!!! Zjedzenie szatana kończy się śmiercią, tak jak zjedzenie sromotnika. W lesie jest więcej takich pułapek. DIETA: Dzieciom poniżej trzeciego roku życia nie zaleca się spożywania grzybów. Ich układ pokarmowy nie jest jeszcze w pełni ukształtowany i nie ma odpowiednich enzymów, które pomogą w trawieniu grzybów. P.S. Pójdę za radą NIvejki i zacznę wprowadzać do bloga zdjęcia. Pokażę Wam również mojego domowego Anioła Stróża, kuchnię - moje królestwo i widok z okien mojego domu, czyli świat widziany przez mnie. Dziekuję Nivejce za radę :) Przemyślałam sprawę, ale potrzebuję czasu, by wprowadzić tu zmiany.