GNIEW ANIOŁO XV- wszystkie części w archiwum grudnia 2010

Nie wytrzymałam. Nie można przecież kończyć roku negatywnie, czyli cos przerwać. Więc ten kawałek na nowy rok :)

Ciąg dalszy Gniewu...

„Nad ranem Anna zasnęła. Siedziałem w fotelu na wprost jej łóżka. Czułem, że ze mną też zaczyna coś się dziać. W miarę upływu myśli, nabierałem odczuć. Wszystkie doznania wyzwalała ona.
…
Poszedłem na pustynię. Chciałem go bliżej poznać. W pewnym sensie jego ucieczka była niezwykła. Bardziej odbierałem to jako akt odwagi. Wielki pan tamtego świata odchodzi. Bo gardzi nim? Mógł nimi rządzić gdyby tylko chciał. Miał władzę i pieniądze. Przecież dla nich to jest cel sam w sobie. Zaślepia ich myśli, dzika pogoń mamony. Kiedyś szedłem za pewną kobietą w supermarkecie. Miała wielki kosz na kółkach i wielkie łaknienie. Co chwilę podchodziła do uginających się pod towarem półek i wrzucała. Wrzucała coraz więcej i więcej. Makarony, ryż, kilogramy mięsa, czekoladki, lukrecje, pięć litrów mleka, sześć kostek masła, salami, kabanosy, łosoś, śledzie w słoiku, makrela wędzona, sałata, kapusta, pomidory, ogórki, banany, mandarynki, orzechy włoskie i migdały.. No żesz… kur… jego mać! Na co jej tyle żarcia do cholery?! Wróci do domu, wepchnie to do lodówki a jej stary otworzy jej drzwiczki i zapyta, czy jest coś do jedzenia. Po 7 dniach wyjmie kosz na śmieci, otworzy lodówkę i zacznie czytać terminy ważności na etykiecie. Bo coś zajebiście śmierdzi w tej lodówce. I będzie wywalać. Kolejno. Cielaka, świnię, pomidory uprzednio zmodyfikowane genetycznie… Tak Dawid. Czym dłużej się zastanawiam nad tym wszystkim, tym bliżej mi do przyznania Ci racji. Wypozycjonowany świat bilbordów. Wielkiego żarcia. Szybkiego pieprzenia. Świat konstytucyjnej wolności i prawa do jej łamania. Ciekawe co zrobią, kiedy zabraknie im ropy naftowej? Co wtedy będzie leżało na sklepowych półkach? Wspomnienie kolosów? Masowych producentów? Czy może ich cwaność zastąpi szybko czarną ciecz np. rzepakiem. Wtedy posiadacze ziemscy staną się panami. Wojny przestaną być religijne a znowu będą się zabijać o terytoria i panowanie nad nimi. Może. Z całą pewnością ich świat bez ropy będzie inny. Krew Ziemi się przeleje za nich. Tylko, czy oni w ogóle to zrozumieją?
Dawid siedział dokładnie w tym samym miejscu, co poprzednio. Obok leżał Ariel. Obaj mieli zamknięte oczy. Czułem jednak, że Dawid nie śpi. Czuwał nad pustynią. Jakby miało jej coś zagrażać.”
(…)

- Kim jesteś?! – zapytał Dawid.
„ On wie, że tutaj jestem! To niemożliwe!
Niemożliwe.
Niemożliwe.
To się nie zdarzyło od poczęcia człowieka. Co mam robić?! Udawać?!”
- Kim jesteś? Odpowiedz, albo odejdź!
„ Jestem kim jestem. Nie wiem, jak czujesz moją obecność”
- Pustynia mi mówi, że przyszedłeś. Ale też nie wie coś ty za jeden. Czego chcesz?
„ Chciałem poznać twoje uczucia człowieku. Byłeś panem świata, którego porzuciłeś. Ludzie tak nie postępują.”
- Może ja już nie jestem człowiekiem. Jestem pustynią. Jej głosem i myślami.
„ Człowiek nie może być pustynią, gdybyś nią był, twoje myśli by ustały i zamieniły się w piach. Przyszedłem tu, bo jestem ciekaw czy jesteś tchórzem, czy bohaterem.”
- Jakie ma to znaczenie. Jestem tutaj i już. Będę na zawsze. Pewnego dnia moje kości obrócą się w pył i zjednoczą z gorącym piaskiem. Wtedy stanę się prawdziwą pustynią. Będę jej wiatrem, krzykiem sępa, cieniem wschodniej grani.
„ A jeśli cię nie będzie Dawidzie? Skąd wiesz, że będziesz istniał po śmierci?”
- Pustynia dała mi słowo. Kim ty jesteś?
„ Jestem. Po prostu jestem. Do widzenia Dawidzie. Obyś się nie pomylił.”
- Zaczekaj.
Tuman piachu uniósł się do góry i chwilę wirował tworząc małą trąbę. Nagle ziarna bezwładnie upadły. Pustynia go rozpoznała.